یک «اعتراض» دانشجویی در سینما
تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۳۲۹۴۷
در جریانهای اعتراضی اخیر و به خیابان کشیده شدن آنها، یکی از بحثهای مهم این بود که این انتقادها و اعتراضها چقدر در عرصه هنر فرصت بروز و ظهور داشتهاند؟ آیا میشد یا میشود از هنر برای بیان اعتراض و مطالبات استفاده کرد تا کار به کف خیابانها نکشد؟ این سؤالها در حالی مطرح است که سینمای ایران در دورههایی بهصورت مقطعی بعضا آثار مهمی در بستر اعتراضهای سیاسی و اجتماعی و دانشجویی داشته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش ایسنا، سینما در سالهای گذشته و به طور مشخص در یک دهه اخیر، دستی تقریبا تهی از فیلمهایی با زمینه سیاسی و اعتراضی داشته و کمتر رد و نشانی از پرداختن به مسائلی همچون احزابی که زمانی فعال بودند یا جنبشهای دانشجویی دیده شده است. این روزها که «دانشجو» بخش قابل توجهی از قشر معترض و منتقد جامعه را دربرگرفته، فیلمهایی که در برهههای مختلف سیاسی کشور بویژه در دهه ۷۰ ساخته شدند، بیشتر به یاد میآیند.
این یاداوری از آن جهت مهمتر جلوه میکند که چند سالی است تولیدات سینمای ایران صرفا به کمدی یا موضوعهایی اجتماعی و خانوادگی محدود شده و المانهایی که رنگ و بوی سیاسی داشته باشند، یا به طور کل حذف شده، یا چنان ابتر میمانند که بسیاری از کارشناسان سینما و فیلمسازان معتقدند چیزی به نام سینمای سیاسی اصلا نداریم.
به همین بهانه و نیز به مناسبت نزدیک شدن به روز دانشجو، ۱۶ آذر به برخی فیلمهایی که با این رویکردها ساخته شدهاند اشارهای گذرا میشود تا سهمی که یک زمانی سینما داشت، به عنوان هنری که میتوانست تا حدی صدای مردم باشد، مرور شود.
یکی از این فیلمهای شاخص «اعتراض» به کارگردانی مسعود کیمیایی است که یکی از نقشهایش روایت دانشجویی بود که در تظاهرات دانشجویی شرکت داشت و چند شخصیت دیگرش هم دانشجویانی بودند که در جریان سیاسی دهه ۷۰ یعنی زمان فعالیت پررنگ جنبشهای دانشجویی حاضر بودند.
کیمیایی که فیلمش در مقطعی دچار حاشیههایی شده بود و ساخت آن به یک چهره سیاسی و اطلاعاتی نسبت داده میشد، در مصاحبههایی گفته است: ««اعتراض» یک فیلم اعتراضی است که مستقیما راجع به سیاست حرف میزند. مستقیم، یعنی درباره جریانهای امروز ایران (دهه ۷۰) حرف میزند.»
او سال ۱۳۹۳ در مصاحبه با کتاب هفته خبر نیز وقتی حرف از ساخت فیلمهای اعتراضی شد، گفته بود: «قبل از انقلاب هر اعتراضی مشخص و معین بود. سمت و سو داشت. موضعگیریات معلوم بود. در آن دوره گروهها و سازمانهای سیاسی، خطوط معین و مشخصی داشتند. وضعیت تو هم به عنوان معترض روشن بود. معلوم بود اعتراضت به کجاست. الان وضعیت فرق کرده، هر اعتراضی تبدیل به لاشه میشود، یک جسد بیجان میشود. از بس که بیسمت و سو است، تاثیر نمیگذارد. میگویند «دندان مار» فیلم خیلی خوبی است. من خودم اینطور فکر نمیکنم. دندان مار فیلم سرراست و یکدستی است ولی عقیده معین و مشخصی ندارد. فقط ساختارش آن را نجات داده. خودم فکر میکنم «اعتراض» بهتر از «دندان مار» است. حتی سرراستتر است از «دندان مار» چون من فقط یک بار شانس آوردم بدون اینکه به مشکل بربخورم، فیلم خودم را بسازم. وقتی حس میکنی کنار گذاشته شدهای، معادلاتت به هم میریزد».
کیمیایی در «اعتراض» که سال ۱۳۸۷ آن را ساخت، در کنار بازیگرانی قدیمی و کارکشتهای مثل مهدی فتحی، داریوش ارجمند، پری امیرحمزه و بیتا فرهی، از بازیگران جوانی دعوت کرده بود که هر کدام بعدها اسم و رسمی برای خود به هم زدند. در بین آنها محمدرضا فروتن در اوج دوران شهرتش بود و بهجز او، پولاد کیمیایی، پارسا پیروزفر، میترا حجار، رامین پرچمی، شیلا خداداد، مانی رهنما، حسام نواب صفوی و رامبد شکرابی بازی کردهاند.
در ادامه سکانسی از این فیلم را میبینید:
انتهای پیاممنبع: ایسنا
کلیدواژه: فیلم اعتراض مسعود کیمیایی روز دانشجو جام جهانی ۲۰۲۲ قطر قیمت طلا دندان مار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۳۲۹۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
واکنش معین به اعتراضات دانشجویی در آمریکا: دانشگاه و دانشجویان در مقایسه با سیاسیون یا سرمایهداران، از اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی بالاتری در جامعه برخوردار هستند/ اعتراض آنها میتواند به تغییر سیاستهای دولتها و حتی تغییر دولتها منجر شود
به گزارش جماران؛ به نقل از مهر، وزیر علوم در دولت اصلاحات تصریح کرد که دانشجوها، استادها و حتی مدیران دانشگاهها در آمریکا به صورت سازمانیافته در معرض سرکوب یا فشارهای سیاسی قرار دارند.
«مصطفی معین» وزیر علوم در دولت اصلاحات با اشاره به سرکوب خشن جنبش دانشجویی در آمریکا توسط نیروهای نظامی و امنیتی این کشور، با بیان اینکه ️دانشگاه در کنار رسانه، سینما، اقتصاد و ساختار حکومت، از جمله نهادهای تحت نفوذ صهیونیستها در آمریکا است اظهار کرد: تداوم اعتراضهای دانشجویی توسط جوانان و دانشجویان آزاده آمریکایی از ملیتهای مختلف -از جمله جهان سوم- علیه جنایات رژیم صهیونیستی، میتواند تأثیر زیادی بر افکار عمومی جامعه آمریکا بگذارد.
استاد پیشین دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه اعتراضها در آمریکا حتی میتواند امنیت گروههای یهودی افراطی را در معرض خطر قرار بدهد، افزود: البته از طرف دیگر این اعتراضها موجب شده تا دانشجوها، استادها و حتی مدیران دانشگاهها به صورت سازمانیافته در معرض سرکوب و یا فشارهای سیاسی قرار بگیرند.
معین با بیان اینکه حمایت تمامقد دولت آمریکا از رژیم صهیونیستی منجر به تخریب وجهه بینالمللی و داخلی آمریکا شده است، گفت: ️صهیونیستها رسوخ عمیقی در ساختار حکومتی آمریکا اعم از مجلس و دولت و دستگاه قضائی دارند و در مقابل، رژیم نامشروع و اشغالگر صهیونیستی هم نماینده و حافظ منافع آمریکا و غرب در منطقه راهبردی و نفتخیز خاورمیانه است؛ به خاطر این نقش راهبردی رژیم اشغالگر به تکنولوژی و سلاحهای پیشرفته، تجهیز شده است.
اعتراض دانشجویان به جنایات صهیونیستها میتواند به افکار عمومی جوامع جهت بدهد
وزیر علوم در دولت اصلاحات با اشاره به زمینههای شکلگیری جنبش دانشجویی در آمریکا گفت: در جوامعی که اختلافهای طبقاتی، تبعیض و نابرابری در آنها شدید و ساختار، استبدادی و بدون تشکلها و احزاب و رسانههای آزاد است، همواره احتمال بروز جنبشهای عدالتطلبانه و ضد دیکتاتوری از سوی دانشجویان وجود دارد که نمونههای اعتراضی آن را میتوانیم اکنون در آمریکا، آلمان و فرانسه و همچنین در برخی کشورهای اسلامی ببینیم.
معین همچنین با اشاره به اهمیت و تأثیر جنبش جهانی دانشجویی علیه رژیم صهیونیستی، اظهار کرد: به طور کلی ️در دنیا و همچنین در کشور خودمان، نهاد دانشگاه و دانشجویان در مقایسه با سیاسیون یا سرمایهداران بخش خصوصی، از اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی بالاتر و در نتیجه تأثیرگذاری بیشتری در یک جامعه برخوردار هستند و اعتراض آنها نسبت به جنایات صهیونیستهای نژادپرست و تجاوزگر میتواند به افکار عمومی جوامع جهت بدهد و به تغییر سیاستهای دولتها و حتی تغییر آنها منجر شود.